REFLEXIÓNS en do maior

"Os fracasos na vida fanme mudala espranza."

"A minha vontade non é suficiente para superala realidade."

"A vida segue o seu curso e o relóxio parece que só delonga o tempo nos intres máis miserabels."

"As debilidades dun pae non fortalecen en nada a aprendizaxe dun fillo."

"Os sonos, que pena máis grande, só poden ser un anticipo das nosas posibilidades."

"Vivo como nunha illa sen pontes e por onde non pasan barco con amigos abordo. Sendo a situación presente da minha vida triste e doorosa...¡amigoooo!

ESTAS E OUTRAS MOITAS FRASECIÑAS PULULAN POLAS NOTAS DOS MEUS DÍAS DE MAIOR INCONFORMISMO. TAMÉN HAI ROSAS E MIMOSAS, NON TODO ÍAN SER TOXOS.

4 comentarios

[caladinha - 14 de agosto de 2004 - 19:39]

Vaites, non reconhecia a Xose Luna, a imaxe visual que tinha del era da foto da columna no Faro.

A imaxe real a das suas publicacions sobre a estrada romanica e sobre todo, O ano das mimosas (moito me ghustou!!!!) e tres ou catro correos que intercambiamos cando lin o librinho das mimosas.

E parece que todo esta vencellado, non deixan de sorprenderme os hipervinculos que ten a vida

[dorvisou - 14 de agosto de 2004 - 19:32]

Pois claro que si, peke. Eso é todo o que somos, o que vivimos.

Caladinha: Na foto aparecen Olimpio Arca, Xosé Luna, Damián Payo...
Xa sei que falas de Payo anque non sei se foi profesor teu ou só capitaneaba os campamentos de vran.
Paio é un tremendo dinamizador cultural, sempre anda enfrascado en un monton de actividades lúdico-festivas.Un home interesante.
14/08/2004 19:28:10

[caladina - 14 de agosto de 2004 - 18:40]

Hoxe voume quedar coa foto, coa persoa, coa personaxe que non sei ben...

Esa postura fixome lembrar moitos verans de cando pequecha, con el de capitan...

Ultimamente non o vin. Vexo varias imaxes confusas, pasando polo contorno da praza da igrexa de lalin, con ese seu andar tan peculiar

[peke - 14 de agosto de 2004 - 15:59]

Fracasos, debilidades, illas, soños, realidade, vontade... Todo forma parte da vida e eu agradezo non perderme nada diso; é o único xeito de crecer de verdade. :)