MeuS ViCioS PeQueNoS...
Señor ten piedad...
Señor ten piedad...
De Velazquez, xa falaron moitos críticos... eu teño que botar unha sesta para tentar recuperar ese bicho que levo dentro. As minhas xornadas de traballo, aínda en crise, son "marianas".
Non seremos os salvadores do mundo, pero que quede claro que tampouco somos dos que lle plantamos lume...
Está claro que un blog precisa de continuidade para manterse vivo, aparte de certo criterio para transmitir ondas de ledicia polo espazo. No meu caso chamaríalle transmisións afectivas porque desde esta cova e con esta chola tampouco se pode abrir o cancelo do intelecto a ninguén. Como moito roubarlle un sorriso a alguén, que tampouco é unha vagatela :-)
Facer rir é un acto dos máis xenerosos na terra anque sempre corra un o rísco de facer o parvo.
Sexa como sexa, eu hoxe só quería falar de política pero como minha quere ir outra vez a praia, deixovos a foto e voume con ela. De política e do goberno, sempre se pode falar mañá...
Onte pola mañá, quedei parvo ao escoitar decir a un xubilado:
-Ois, en tempos de crise chegaban ben o alcalde, o cura e a garda civil
E despois dunha lixeira reflexión, contestoulle outro:
Si, tes razón. O alcalde para mandar, a garda civil para "executar" e o cura para enterrar.
Esto sucedeu, na praza dos Cristianos, unha praza na que aínda confluen dúas rúas que levan por nome "General Franco".
Pobre meu amiguiño Marco de Forzáns que vende alí, nos cantís do hotel Reverón os cupóns da ONCE e ten que facer moitas veces de moderador destos debates políticos á pé de rúa.
¡Vivir para ver e escoitar para botar a correr, ás veces...!
Hai xente que non se da conta de que todo esto é un enredo para chegar tarde a verdadeira comuñón...
En busca e captura está o noso amigo Pepe Penas de Dorvisou que xa fai unha boa tempada que non revule pola Costa Dos Arrieiros. Desde que cobra dos fondos do estado e non pega golpe xa non aparece nen a tomarlle uns viños cos amigos pola taberna de Baldomero. As últimas novas que se teñen del é que lle roubou o coche os policias que o intentaron deter. Dixeron uns testigos que os policias lle berraron !Alto, maos arriba, queda vostede detido! e o Pepiño, aproveitou ao erguer os brazos para apuntar ao ceu e decirlle ¡ mirade, mirade, cantos paspallás voando!.... e aproveitandose da inocencia dos gardames, ata hoxe.
Moitas grazas, Pepe, pola foto. Calquer día tuneo o meu FIAT PuNTo co nome de DoRViSou.
Se non se queixa a terra cando lle esnaquizan un río ou un monte, nen se queixa a terra cando cando lle esfolan a tona e lle rouban os diamantes... tampouco me vou a queixar eu.
¿Que pasou?...pois que fun ao dentista e dixenlle que quería facer unha limpeza de boca
e o home rematou por quitarme tódolos dentes.
Dixo que era a mellor limpeza das posibles.
Agora toca esperar, aprender a comer, a rir, a falar, a calar...
A reconstrución será unha tarefa longa e custosa, implante de oso, tornillos de titanio, e os dentes pedireille ao doutore, que xa postos, sexan de granito "rosa porriño". Din os entendidos que son os mellores para atacarlle ao churrasco.
Eu tamén teño un primo...
Un primo que tamén sabe moito.
Cando alguén lle pregunta se vai chover, mira para o ceu e di :" como siga así, non ho..."
¿DONDE ESTÁ WALLY ?
Se bebes nen conduzca-lo tractor nen vaias botalo millo xamais...
Hoxe, confeso en público, que onte volvin a beber.
Non sei canto mais sei ben con quén.
Queda xustificada tanta loucura nas letras desta canción " Non todo o que é borracho é polo gusto de selo, só Deus coñece a alma que palpita en cada ebrio...(Tango de Carlos Gardel)
¡Lastima que non lle poda prometer a minha nai nunca máis volvelo a facer!
)