OS CADROS QUE XAMAIS PINTAREI

Foi polo outono, vivía eu na calle da Torre con Santiago Mato(Touro) e Cesar Dopico(Narón), dous bons aficionados a fotografía, cando unha mañan, enamorado da luz, merquei unhas acuarelas para subir a Torre de Hércules para pinta-la paisaxe. Subín, botei-lle unha ollada darredor e quedei queto-parado, aquelo era incrível, imposivel de pintar.
Non tinha nen puta idea por onde escomenzar.
Os poucos días merquei a minha primeira cámara de fotos, unha Pentax MX de segunda man por 20.000 pts para seguir na procura daquela inquietude que aniñara en min.

2 comentarios

[Dorvisou - 23 de enero de 2004 - 02:09]

a rapaziña é froito da inspiración e a fotografía froito dun tempo de pracer, gracias amigo Caizán

[Anónimo - 23 de enero de 2004 - 02:02]

Una foto es mejor que un mal cuadro. Te felicito por todas las fotos e po´la rapaziña, moi ben feita.
Caizán