Blogia
DoRViSou

PAISAXE ONÍRICO

<center>PAISAXE ONÍRICO</center>
Coido que esta foto xa aparece polos primeiros arquivos pero só quero con elo, volver a "escoitar" da boca de Peke algo bonito.

5 comentarios

caladinha -

Na miña aldea xúntanse o Arnego e o Deza, de aí moitas das mañás de néboa, aghora calcule voçe.

dorvisou -

Agolada, Carballiño, Lalin...¿Onde cae a súa aldea?

caladinha -

Na miña aldea son frecuentas as noites e as mañás así, de xeito natural, non hai encoros preto. Ó ver a foto paréceme que podo revivir esa sensación de tocar o ar, sentir o húmido tacto da néboa envolvéndote.

dorvisou -

A foto é pura poesía,si. Pero o peor é o desaxuste ecolóxico que ocasionan os malditos encoros na Galiza rural. Esas días de neboas infindas que non deixan espalla-lo sol.

peke -

E sabe que non vou poder resistirme.
Desde que me fallan os brazos non podo facer fotos como eu quixera, pero segue sendo unha paixón que me desborda. Como esta foto, Dorvisou. Pura poesía.