Blogia
DoRViSou

SAPIENS DEMENS

<center>SAPIENS DEMENS</center>
Despois de camiñar duas horas até o puertito de Adeje senteime ao pé da minha sombra, non había ningunha outra. Sentíame extraño, fora de min, non entendía nada. Só me deixaba levar por aquelas vagas sensacións e lembrando a Manuel María cheguei a conclusión de que a paisaxe non era fermosa porque os meus ollos non atopaban o lecer nela.

2 comentarios

Anónimo -

Gracias Pepe.
A minha páxina sérveme de terápia contra o estrés de cada día. E, non cabe duda, tamén para coñecer xente como ti.
Ao principio asusteime da calidade e bon facer da xente. Xente que escribe e pensa cos cinco sentidos e da que estou sempre disposto a aprender algo novo cada día. Agora xa acentuo algunhas palabras anque só sexa as esdruxulas...jeje

pepe penas -

Meus parabéns pola páxina toda.En Dorvisou hai de todo, músicos, bailadores, fotografos.. si sigo coa páxina xa contarei o que había alá polo ano mil setecentos cincoenta e catro na parroquia de Santo Tomé Daynsua.
Un saúdo