Blogia
DoRViSou

SeNTiR é ViViR...

- Ollares Do Tempo
A Palma 217-1
Se fose candidato a alcaldía nestas eleccións contaríalle ao meu povo un conto...que había unha vez un povo con grandes alamedas con rosas, camelias e moitas fontes onde a xente paseaba e os rapaces brincaban pola tarde...un povo con prazas e árvores onde a xente se sentaba e parolaba das suas cousas, sen presas, con acougo...
Que había unha vez, fai moito tempo, un povo onde ser feliz non era un conto...

10 comentarios

Paco Penas -

Esa foto é unha estampa da Palma. Unha illa encantadora e diferente.
Nestes días ando un pouco liado. Certos compromisos téñenme secuestrado e non perderme polo blogomillo como sempre o fago.
Moitos bicos e apertas para todos.

susolista -

Pra ver a felicidade, non tes mais ca ver a cara dos dous Leos, pai e fillo. Contar contos está ben. Bicos

Gloria -

Bonito cuento. Eso es La Palma?... pues el sombrero del señor es como menorquín... Y quién te dice a ti que esas personas no se estan contando sus
infidelidades... perdón, infelicidades?...

Saludos desde Barcelona.

Ninsesabe -

Pois eu non.
Que daquela non podería atender ó blog, e quedaría sen disfrutar estas fotos tan cheas de encanto.

paideleo -

Eu votaría por ti.

Marinha de Allegue -

Sentir e vivir, dous verbos da 3ª conxugación imprescindibles...

Unha aperta grande.
:)

Beatriz -

a palma é un lugar incrible. das que coñezo das canarias é a que máis me gusta, aínda que hierro por aí anda. algún cachiño de especial felicidade se me filtrou dende a cerna da palma: días intensos, bonitos, de descubertas e o acougo do tempo e das xentes do lugar. por certo, as mellores laranxas que comín na miña vida son palmeiras. recoméndovolas.

Paco Penas -

Así tamén podemos valoralos máis, querida peke. A felicidade asemellase moito a esa raiola de sol que sae despois de chover e fai brilar tódalas cousas con máis nitedez :-)

Amigo Pepe de cándido, a verdade é que estamos en víspras de eleccións e todos se adican a contarnos, outra vez máis, o conto da boa pipa.
Aburren a mansalva.
Apertas e bicos sen condicións.

pepe penas -

Agora que están de moda as preguntas semellantes a esta: "Mi pregunta señor..."
eu preguntarialle a ese alcalde:
¿Señor canto lle custou o libro onde viña ese conto?

peke -

A felicidade nunca é permanente; hai momentos felices, pero máis nada.