GReGueRiaS Do NaDaL

ZooM

Ela falaba sete idiomas pero estaba triste, chegou o Nadal e non tiña con quen falar...

7 comentarios

[Paco Penas - 17 de diciembre de 2008 - 03:14]

Amigo Manuel, esta paixón polos cortometraxes que está aniñando en min, faime ver as cousas doutro xeito, jeje.

Minha peke, escoitar é unha das maiores virtude. Outra moi especial é sentir.

Raposo, eu disfruto moito das festas do Nadal porque sempre teño vacacións :-)

[O Raposo - 17 de diciembre de 2008 - 01:14]

Quizais nestas datas é cando mais se nota a soidade.
Apertas.

[peke - 16 de diciembre de 2008 - 19:48]

Curiosamente, aínda que estou xorda son unha grande escoitadora. De feito son muller de poucas palabras. Felices festas, meu.

[Manuel Busto - 16 de diciembre de 2008 - 12:53]

Esta túa entrada tróuxome á memoria un microrrelato de Augusto Monterroso. Con pouquiñas palabras cóntase unha historia enorme. É o que acontece con esta túa narración acompañada, coma sempre, dunha artística fotografía.
Aquí estamos OS AMIGOS para poder falarmos longamente, matando soidades e melancolías, en calquera idioma menos nun :FALARMALDENINGUÉN.
Unha aperta sincera.

[Paco Penas - 16 de diciembre de 2008 - 02:06]

é unha sorte ter con quen compartir anque ás veces sexan penas, eso é penas, de apelido tamén penas :-)
Si recibin o correo e encantado coa idea de facerme rico este Nadal, parta que imos esperar un ano máis.
Graciñas.
L&m, si, só unha...para reconfortar o espíritu. Agradecido coa visita.

[l&m - 14 de diciembre de 2008 - 15:45]

e com só uma palavra ao melhor era suficiente...
beijos

[Chousa da Alcandra - 14 de diciembre de 2008 - 11:33]

Era como aquel que tiña moitos cartos e non sabía nin tiña onde gastalos.

Outros, pola contra, non os temos e sabemos gastalos que nin diola. Tampouco dominamos tantas linguas, pero temos con quen falar ainda que sexa por señas!!

Envieiche un correo. Non o recibiches?