A CIDADE que se mira ao espello

A verdade é que foi un tempo inconcreto
porque dubido que haxa reloxio que poda medir un tempo tan indefinido.
Xuntáronse a fame coas ganas de comer. A máquina de sacar fotos convirtiuse nun membro máis do corpo e apostandome nun recuncho da cidade máis Atlantica disparei, coma un posuido, contra todo aquelo que rebulía o meu caron

2 comentarios

[dorvisou - 23 de junio de 2004 - 04:28]

mirámonos a el sempre dispostos a recuar porque temos medo que nos cuspa

[dorfun - 22 de junio de 2004 - 22:12]

¿cando (g)alicia deixará de mirarse ó espello... e pasará a través del?