ARROUTADAS EN DO MAIOR

As persoas non somos nada fronte a inmensidade do ceu que nos cobre
e podemo-lo ser "todo" na propia soedade.
Vivimo-lo tempo que nos parece. Nada o pode medir, nada o pode deter.
A vida é unha burbulla de relatividade no infinito. unha bagatela, unha xoia....sempre depende de nos.

Xa o dixo Manu chao: "Eu son un parrandeiro, non un intelectual da múseca"

6 comentarios

[dorvisou - 17 de abril de 2004 - 02:08]

E ademáis eses que amolan ás festas rara vez están invitados a elas.
O curioso peke é que só duda un cando pensa, jeje

[peke - 16 de abril de 2004 - 17:24]

¿E por que será que sempre hai alguén disposto a amolarnos a festa?

Se non dubidases non serías humano.

[dorvisou - 16 de abril de 2004 - 02:06]

Jaio, detras de esos textos y esas fotos también hay un hombre lleno de dudas (existencialistas)
Gracias por la visita.

[Jaio la espía - 15 de abril de 2004 - 23:20]

Paco... me llenas de dudas. No sé si me gustan más tus fotos o tus textos.

[dorvisou - 15 de abril de 2004 - 20:39]

Para min a vida é unha festa onde se poden divertir tanto os pobres coma os ricos...
Moi agradecido polo teu comentario, descalza.

[descalza - 15 de abril de 2004 - 17:19]

parrandeiro, é unha palabra do máis enxebre e marabillosa que existe..