Blogia
DoRViSou

o SaNTo PaCo

o santo Paco
Sacando a pasear o santo que levo dentro cheguei a determinación de roubar o banco de España para repartir o bote convosco. E que a modernidade sen santos reais, sen milagres e sen mitos viventes é un pouco aburrida, non si?
-

10 comentarios

Zeltia -

pois a mín, mais que santo, parecesme un cura botando o sermón!!! ;-) e... claro, se fuches monaguillo... algo sempre se pega.

Rocio -

Saudos e apertas.A todos.

Paco Penas -

Ninsesabe, parece que para trunfar na vida hai que ser pequeno, ter bigote e gustarche a botella :-)
Jeje, Marinha, non perdas a fe en min nen tampouco no traballo.
Bicos.

Marinha de Allegue -

Da gloria verte Paquinho!!.

Unha aperta.
;)

Ninsesabe -

Nonn home non, non sexas parvo: o nejocio dos bancos non é asaltalos, é fundalos...
Ademais miña xoia, ¿a quen ías ti poñer medo con esa cariña de boa persoa?

Paco Penas -

Cunha feligresia así calquer pode estar encantado:-)
Sempre soñei con chegar a facer milagres pero ata hoxe non puiden facelos, mais aínda así, non perdo a esperanza de que volten a brincar de ledicia as troitas no río Ulla.
E dicirlle a Pepe, que non podo negar que aquela longa etapa de sancristán deixome marcado para sempre. Unha experiencia subliminal para un neno da aldea, que sempre vivía ao borde do pecado.
Bicos e aturuxos .

pepe penas -

Talmente semellas ser o San Paco de Cubelos; ou de Novello; de algo che tiña que servir ser monaguillo na Capilla de Dorvisou...¿ou non?

peke -

Pero que santiño de pau estás feito. Non estaría mal, non que repartises, que nos había vir moi ben a todos.

A rapaza do arco -

Pois así, cos brazos estendidos, resultas moi creible como mesías e a min paréceme iso que dis da repartición paréceme unha idea boísima ;D