SOMBRAS NA NOITE

Abrímo-la porta e os nosos ollos bateron coa sombra daquel cadaver
colgado, nas escaleiras da azotea.
Ela berrou coma unha porca polo San Martiño,cando lle clavan o coitelo.
E coma un lostrego, sostendo un do outro, fuximos instintivamente cara a ningures.
¿Quén era? ¿quén era?...perguntaba ela cos ollos en branco
mentras o seu corpo abaneaba coma unha xostra.
Tranquila, tranquila, decía eu .
(o mesmo que lle acertei a decir unha vez que lle dera un calambre nunha perna, a minha compañeira)