aViS RaRiS

E por primeira vez desde que souben
que aínda respiraba e seguía vivo
sei o que é sentir medo a non estalo...

Así, deste xeito e recordando a Lois Pereiro, recitaba os seus versos un pavo despois de librarse da festa de noiteboa.

2 comentarios

[dorvisou - 05 de enero de 2005 - 18:27]

Aínda teremos que dar graciñas porque non nos comeran de pequenos, fame sí había.

Sabes aquel que diu?
Ían un pai mailo fillo dunha tribu canibal polo monte e atopáronse con unha rapaza que estaba boísima. O rapaz mirouna de arriba abaixo e dixo ¡papá, comemola!
e o pai respondeulle: Non fillo non, levámola pra casa e comemos a túa nai.
Biquiños de reises.

[muralla - 05 de enero de 2005 - 17:07]

Desde logo si nos puñéramos no lugar dos animais volveriamonos todos vexetarianos, que pensandoio ben é o que debería ser...
Unha aperta. Muralla.