Espacios estacionais

Todo comenza cando un home se achega a elas, ese é comenzo. Sen iso non hai nada. O primeiro é o achegarse e o contacto. Un corpo toca o outro. O tocamento. Logo ven o penetrar, mais eso é parte do tocamento. Sen contacto non hai nada, non nace nada. Todo empeza co tocamento, os corpos separados non procrean. Non se multiplican... (anacos das reflexións dun home sen nome, Suso de Toro)

11 comentarios

[A rapaza do arco - 15 de julio de 2007 - 22:04]

Recén chegada a Compostela e xa evoco as historias... acabo de lembrarme de Rosiña ;D

[Eric Martín Contreras - 06 de julio de 2007 - 15:40]

Qué foto más melancólica... se respira un ambiente frío y lejano entre ellos. Es preciosa y transmite un montón de sentimientos. Felicidades por tu blog, es estupendo. Vendré a visitarte siempre que pueda.
Saludos!!
** ERIC **

[Beatriz - 24 de mayo de 2007 - 23:02]

a josefa é unha caixa de sorpresas e contradiccións, agora téñoa como a bela durminte, agardando a que chegue o mes de agosto para que lle siga a escribir as súas historietas. pásame como che pasa a ti, nestes intres estou bastante saturada, agora mesmo apago o cacharriño este e vou estudar que teño exame de oposición o 17 do mes que vén.
apertas!!!

[Tiago - 23 de mayo de 2007 - 15:43]

Em que idioma está escrito?
What is this language?

[Paco Penas - 22 de mayo de 2007 - 10:40]

Tes razón, Beatriz. Ademais moitos conceptos van cambiando co tempo. Bueno, xa sei que que ímos cambiando co tempo somos nós, e senón que llo pregunten a Josefa, non si?
..dicía que esa fotos fotos que metemos nos caixóns e que recuperamos co paso do tempo. A foto dun cativo ou esa foto que nun momento dado nada che dixo e despois dunha larga invernía a recuperas e a convirtes nunha das túas preferidas...
Hai fotografía entra polos ollos e vai directa ao corazón...e senón que llo pregunten aos amantes...jaajaj
Bicos, nena.

[Paco Penas - 22 de mayo de 2007 - 10:25]

Distintos matices del roce. Roces penetrantes y roces a flor de piel...yo no podría vivir en estos mis días sin los dos...jaja.
Gracias por pasarte, Gloria.

[Beatriz - 20 de mayo de 2007 - 23:16]

o interesante das fotos, ademais do que reflicten, é o mundo que nós podemos inventar ao seu redor e así cada quen verá na estampa diversas historias que seguramente nada terán que ver co contexto do intre que logrou captar a túa sensibilidade.
a min o retrato lévame a mundos diverxentes, a adolescencia e a madurez.. ¡vaia cóctel!
saúdos

[Gloria - 20 de mayo de 2007 - 10:31]

Preciosa foto. Y con el texto como bien dices un error, en parte... es importante el tocamiento, el roce, pero no para procrear por supuesto, pero el roce si el importante no solo entre parejas, la gente debería tocarse más, no nos han educado para eso. Y en un primer o segundo encuentro entre una pareja, más, aunque sea de dos dedos puede crar una corriente indescriptible. No siempre, se nota, pero si pasa te puede cambiar la vida.

Besos.

[Paco Penas - 17 de mayo de 2007 - 20:55]

Minha querida peke, eu máis que un horror diría un error :-).
Ninsesabe, despois do teu comentario teño a obriga de dicir que son pai e filla, son amigos meus. Buscaba unha foto para ilustrala arroutada de de Suso de Toro e foi a primeira foto que atopei.
Gracias aos dous por tantas reflexións.

[Ninsesabe - 16 de mayo de 2007 - 18:07]

Non sei por que paréceme unha foto triste, preciosa pero triste. Sóame a separación. A cabeza baixa do home...o xesto dela...

[peke - 16 de mayo de 2007 - 11:27]

A foto é bonita, pero o texto, un horror.