aS MauS Que iNCHaRoN o Río GRaNDe De FoRNeLoS
As maus que incharon o Río Grande de Fornelos
navegan arestora polas pedras resecas
e teñen os ollos todos cubertos de noite
sen luz nin esperanza algunha para a deshora,
cando o sismo rompa as previsións e alcance o récord
do tremor sobre a códea da Terra que mancaron.
As maus que daban couto ao camiño natural
das augas mansas, crucifícanse en Serra Armada
e piden clemencia polo estrago e a traición.
Pero endexamais o gromo da cerdeira nova
que a penas alcanza un metro enriba da agonía
e a sobreira que deu pel para a casa de abellas
e o carballo do San Ramón que case era músico
e a Pedra da Laxe dos magostos e os iconos
protohistóricos e o fume branco da mañá
que anuncia xente en acordar e ánimas de almorzó
e a figura da nai abrindo a porta do ceo
para o can, as vacas, a egua, os porcos, as galiñas...
de certo nunca entenderán nada do que foi culpable desta morte e non se cagan en Deus
Xosé Vázquez Pintor en Banzados (I Premio Uxío Novoneira)
0 comentarios