RaMóN DoMíNGueZ ...

 

Ramón Domínguez e un ser vivo feito de carne e poesía.  A súa música é unha paisaxe de palabras con arrecendos a compromiso e ilusión por construir sempre un mundo feliz... onde para crecer, non faga falta facerse maior senón que chega con facerse mellor.

O Venres, posiblemente nun dos lugares onde é máis feliz cantando, no bar "El Faro" do seu amigo Carlos e xunto ca súa banda, fíxonos disfrutar unha vez máis dese poeta, músico e neno grande que leva dentro.

Bravo, bravísimo, Mon...

 

8 comentarios

[Paco Penas - 18 de enero de 2009 - 23:47]

Feliz ano a todos...
Unha terrible resaca postvacacional anda turrando do meu ser dun lado para outro, non teño acougo, mirarei de asentar un pouco e compartir cos meus amigos.
Grazas polas visitas.

[Manuel L. Rodrigues - 16 de enero de 2009 - 11:48]

fermoso si... máis que músico-poeta; cantautor non?
Semella como se esta última palabra tivese connotacións negativas, que ninguén a quere empregar...

Un saúdo

[paideleo - 11 de enero de 2009 - 22:13]

Como me engañaches co premio do corto pero, bueno, podía ser posible.
Tranqui que sigo comentando.

[Marinha de Allegue - 09 de enero de 2009 - 13:47]

De carne e poesía envolto en música, fascinoume...

Beijos Paco.

Feliz 2009 para ti.
:)

[pepe penas - 02 de enero de 2009 - 00:29]

Que teñas un bo ano 2009... e tamén que sexan bos os que veñan despois.
Unha aperta

[paideleo - 31 de diciembre de 2008 - 17:00]

Feliz 2009.

[Paco Penas - 30 de diciembre de 2008 - 00:50]

Todos os "músicos poetas" se merecen os nosos máis sonoros aplausos. Están feitos doutro material...

[O Raposo - 30 de diciembre de 2008 - 00:09]

Fermosas e sentidas verbas para un músico-poeta que sen dúbida as merece.
Apertas.