ReFLeXióNS ...dun armadanza criado no ocaso do arado romano
...dun armadanza criado no ocaso do arado romano
¿Que estás escoitando?
Nada. O silenzo.
¡Oxalá fósemos tan iluminados como para escoitar o silenzo! Pero somos só homes e nin tansiquera sabemos escoitar os nosos propios murmullos.
(Paulo coelho, en conversas con Petrus, no peregrino de Compostela)
Levo un tempo disfrutando moito da natureza, nun principio falaba con ela, pero agora decateime que a verdadeira comunicación é posible máis alá das palabras. A comunión está en chegar a sentir, sen máis e sen menos...
As palabras sempre nos limitan.
(Paco Penas de Dorvisou, nos exercicios da vida)
4 comentarios
Paco Penas -
O´Marcos, As naiciñas, o que nunca deben perder é a esperanza de recuperar un fillo ex-tra-vi-a-do :-)
Peke, encántame deixarme ir, non podo controlar nada do que se move ao meu carón, andar, andar e andar... cara a ningures. O problema é case sempre cando me decato de que teño que volver, jeje ( a minha compañeira xa está cansada de ir a buscarme)
Un bico a todos.
peke -
O ´Marcos -
Barreira -
Imaxes preciosas.
Saudos.