Álvaro Cunqueiro no prólogo do libro de cociña galega, que escribeu na compaña de Araceli Filgueira, cóntanos que "as xentes de imaxinación son, cáseque sempre, as que comen millor, quizaves porque como decía o conde de Clemont-Tonnerre asocian a súa sustancia terrea ao lugar de onde son, e perciben entón deica as súas frebas o lazo que os xungue á terra que os soporta; sinten a segreda esencia das cousas incorporarse á súa, e así comulgan coa súa terra nun festín de amor" E a verdade é que, os galegos que vivimos fóra da terra, cando temos a oportunidade de darnos un pequeno homenaxe e disfrutar do encanto dunhas nécoras, duns percebes, dun polbo á feira, dun godello, dun café de pota con pingas e dunha boa compaña, moito nos reconforta os ósos e a alma. Os chourizos e o lacón deixámolo para outro día.
Razón lleva, Don Paco, razón lleva. Medio porco nos lo merendamos aquí en Bilbao. Hablamos de porcos de cuatro patas ¿verdad?
dorvisou -
Había alguén que era capaz de diferenciar uns trinta e oito sabores diferentes do porco. Asi que xa ves, caladiña.
Cariñena, tradición pura e dura. Eu teñoo probado nunha taberna que había preto da praza de María Pita, agora gosto máis dos Somontanos do Aragón alto. Concretamente un dos últimos que probei, e que recomendo, foi un Marboré das bodegas Pirineos. Tamén vexo, pola reposta que tivo o post, que non se vos pode invitar a un cocido porque non chegaría un porco inteiro.
Vendell -
Onte soñéi cun cocido, e hoxe déronme a probar un viño de Cariñena polos 14º plus que penso utilizar no primeiro cocido desta tempada.
orella!!!, espere, cachucha,!!, non, non os chourizos na berza!!, non os osos de soa!!!!
Aggg, non podo!
dorvisou -
Vendell, se quere fágolle un reenvío.
Akin, unha das recetas máis xenuinas era aquela de envolvelo chourizo nunha berza e asalo nas brasas da lareira.
Akin -
Pois a min pásame ó contrario, que prefiro o lacón e o chourizo.
Aínda que teño que recoñecer unha pequena fuxida cara o leste, o chourizo mellor cocido en sidra asturiana.
Vendell -
Sigo aquí, mirando...
Vendell -
¡Qué reminiscencias!
dorvisou -
Caladinha, teño unha curiosidade, ¿que parte do porco che parece a máis sabrosona?
dorfun, ¿ que che parece unha tarta de limón para disimular na sobremesa?
Paleón, como este ano non haxa navizas para o cocido, a culpa vai ser túa. Os cd. xa subiron. muralla, os dous "mariscos" son complementarios. Tódolos días a mesma cousa aburre ( falo da gastronomía) Dous galegos na diáspora. Xa falaremos do tema.
¡ei pepiño! ¡árdelle ó eixo! Esa fraseciña fai referencias as moitas pelexas que se libraban nos campos da feira e das festas. vamos, pura apoloxían do terrorismo
Vendo a mercadoría que lle botan o bandullo xa entendo ben aquelo de : !Viva Lalín con razón ou sin ela!..o que me dea un pau doulle un peso, e se é de carballo trinta reais..
muralla -
Eu quédome co título da foto, porque prefiero o marisco de "san Martiño" a os do mar. Non sabia que tamen eras emigrante. Xa temos algo mais que nos une.Bicos.Muralla
18 comentarios
dorvisou -
paleon, ten moita razón o seu amigo. O cocido é un cóctel onde as diferentes sensacións fannos despertar os sentidos.
paleón -
Jaio la espía -
dorvisou -
Cariñena, tradición pura e dura. Eu teñoo probado nunha taberna que había preto da praza de María Pita, agora gosto máis dos Somontanos do Aragón alto. Concretamente un dos últimos que probei, e que recomendo, foi un Marboré das bodegas Pirineos.
Tamén vexo, pola reposta que tivo o post, que non se vos pode invitar a un cocido porque non chegaría un porco inteiro.
Vendell -
caladinha -
Aggg, non podo!
dorvisou -
Akin, unha das recetas máis xenuinas era aquela de envolvelo chourizo nunha berza e asalo nas brasas da lareira.
Akin -
Aínda que teño que recoñecer unha pequena fuxida cara o leste, o chourizo mellor cocido en sidra asturiana.
Vendell -
Vendell -
dorvisou -
dorfun, ¿ que che parece unha tarta de limón para disimular na sobremesa?
Paleón, como este ano non haxa navizas para o cocido, a culpa vai ser túa. Os cd. xa subiron.
muralla, os dous "mariscos" son complementarios. Tódolos días a mesma cousa aburre ( falo da gastronomía)
Dous galegos na diáspora. Xa falaremos do tema.
¡ei pepiño! ¡árdelle ó eixo!
Esa fraseciña fai referencias as moitas pelexas que se libraban nos campos da feira e das festas. vamos, pura apoloxían do terrorismo
pepe penas -
muralla -
Non sabia que tamen eras emigrante. Xa temos algo mais que nos une.Bicos.Muralla
Paleón -
dorfun -
caladinha -
dorvisou -
xisbe -