aNaCoS De NóS

...por aquí o tempo está moi revolto, chove un día, neva outro e o siguente fai sol.
Minha nai enferma, meu pai cabreado, os cans no palleiro I EU PENSANDO SEMPRE EN TI.

Polo outro bando eu escribía:
Através da ventá que da o patio vexo pasar soldados en ringleira co bolso na man dereita, traxe de paseo... Mesmo percibo o brilo dos seus ollos e o sorriso feliz do retorno os brazos das suas amadas. Todo pasa mentras eu, afogo as minhas penas neste triste vaso de viño ¡ puta mili!

3 comentarios

[mad - 16 de octubre de 2004 - 20:09]

Definitivo: voy por Rui Veloso...

[dorvisou - 16 de octubre de 2004 - 12:13]

A minha compañeira gardaas como ouro en pano. De cando en vez rímonos daquelas cousas que nos contábamos na primaveira da vida que como dí Rui Veloso " A primaveira da vida é moi bonita de viver; tam de presa se pon o sol como deseguida está chover"

[muralla - 15 de octubre de 2004 - 20:39]

Cando coñecín o meu home xa estaba acabando a mili, ademais él fixoa aquí mesmo, en Barcelona, así que non tivemos ocasion de cartearnos nunca. As veces boto a faltar non ter unas cartiñas que reler.
Bicos. Muralla