HaBía uNHa VeZ...

Levanteime e sorprendinme de que a minha cativa estivese a dormir. Día de reises, xa case é mediodía e esta nena aínda non foi mirar que lle trouxeron Melchor, Gaspar e Baltasar...
Non entendo nada, na nosa crianza non pechábamos ollo, moitas veces en balde porque non nos traían nada, e estos rapaces de agora non hai quen nos desperte nen tansiquera na mañanciña dos reises dourados.
Non andaba desencamiñada LauRa ESQuiVeL cando decía que "Traballar coas emocións ha se-la terápia do futuro".

6 comentarios

[dorvisou - 08 de enero de 2005 - 01:41]

Si muralla. Estou escomenzando a darme conta de que os tempos novos non van arranxalo mundo. Cáseque nos será mellor facer outro.
Bicos a peseta.

[dorvisou - 08 de enero de 2005 - 01:37]

Tampouco lle ímos dar as fabas contadas...jeje
Si, a verdade é que detrás deste comportamento tan xeneroso cos nosos nenos debe de haber algún que outro complexo.
Un saúdo.

[dorvisou - 08 de enero de 2005 - 01:32]

Está claro que a sociedade é un reflexo do conxunto de individuos e o que non van facer os nosos xóvenes é aburguesarse por este mundo tan tenolóxico non lles vai procurala felicidade enlatada.

[muralla - 06 de enero de 2005 - 18:24]

Pero ainda non te deches conta de que estes son outros tempos?
Nos non tíñamos nada e soñábamos con algo. Hoxe xa non queda casi con que soñar.
Unha aperta e felicidades a ti e a tua muller por ese traballo tan ben feito.
Carmiña

[Xosé Antón - 06 de enero de 2005 - 17:50]

E que agora os Día de Reis son os 365 días do ano...

[peke - 06 de enero de 2005 - 14:35]

Lembrando a LOS ILEGALES: "Nuevos tiempos, tiempos salvajes". Bicos, Dorvisou. Voulle mandar un correo para un asuntiño.