VoLVeR, VoLVeR...a SeR uN NeNo ouTRa VeZ
porque a vida che empuxa
como un oubeo inacabable.
Fillo meu é mellor vivir
coa alegría dos homes
que chorar ante o muro cego. (José Agustin Goytisolo)
Ás veces teño sensacións ou pensamentos vagos que me deixan descomposto.
Fai un pouco, ollando nesta foto do meu amigo Pol, un rapaz que coñecin fai uns días e que vive en Catalunya, sentin unha necesidade, como de ir a praia a facer castelos de areia, pero dos de verdade, para pechalos políticos mentireiros. Ganas de xogar a pelota e esbourala dunha patada contra a sociedade para meterlle un gol o SIDA ou mesmo, de xogar a facer máxia e que desapareza a xente do mundo uns días, para que este respire e colla un pouco de cor.
Non sei, será esta puta calor ou a queimada da noite pasada. Atópome raro, como medrado...
7 comentarios
muralla -
Bicos. Carmiña
Paco Penas de DORVISOU -
Gustaríame poder decircho con zumo de alvariña uva.
See you.
Pepiño, despois de todo o que lle dixen a loca de madfalda, xa non me quedan aloumiños para o teu encanto.
Bicos da minha nai, que por certo estamos a falar moito daqueles tempos pasados. O meu interés por escoitala faille refrescala memoria.
Apertas....
Paco Penas de DORVISOU -
pepe penas -
Unha aperta
mad -
Y a decirte que entre el puto calor y la queimada no sé cual puede ser el irresponsable que te hizo medrar.
mad -
roci -