Blogia
DoRViSou

VoLVeR, VoLVeR...a SeR uN NeNo ouTRa VeZ

<center>VoLVeR, VoLVeR...a SeR uN NeNo ouTRa VeZ</center>
Non podes volver atrás
porque a vida che empuxa
como un oubeo inacabable.
Fillo meu é mellor vivir
coa alegría dos homes
que chorar ante o muro cego. (José Agustin Goytisolo)


Ás veces teño sensacións ou pensamentos vagos que me deixan descomposto.
Fai un pouco, ollando nesta foto do meu amigo Pol, un rapaz que coñecin fai uns días e que vive en Catalunya, sentin unha necesidade, como de ir a praia a facer castelos de areia, pero dos de verdade, para pechalos políticos mentireiros. Ganas de xogar a pelota e esbourala dunha patada contra a sociedade para meterlle un gol o SIDA ou mesmo, de xogar a facer máxia e que desapareza a xente do mundo uns días, para que este respire e colla un pouco de cor.

Non sei, será esta puta calor ou a queimada da noite pasada. Atópome raro, como medrado...

7 comentarios

muralla -

Xa somos dous, pero eu non tomei queimada ...
Bicos. Carmiña

Paco Penas de DORVISOU -

MaD, cariño mio, coido que me estou enamorando locamente. Cada día ao levantarme, sinto como que é moito máis sublime a melodía dos paxariños...
Gustaríame poder decircho con zumo de alvariña uva.
See you.

Pepiño, despois de todo o que lle dixen a loca de madfalda, xa non me quedan aloumiños para o teu encanto.
Bicos da minha nai, que por certo estamos a falar moito daqueles tempos pasados. O meu interés por escoitala faille refrescala memoria.
Apertas....

Paco Penas de DORVISOU -

Roci, Si que o estou a pasar en grande con Gloria e Marcos. A casa cando está chea de xente, organizandose, as faenas da casa non chegan a nada, agora ata pelexamos para botalo lixo.

pepe penas -

Os reloxos podense facer andar para atrás, pero otempo non hai maneira...polo visto a cada un de nos acaballe parando o seu reloxo e xa non hai xeito de botalo a andar outra vez. Cando vou a Dorvisou e cerro os ollos, vexo un rapaz que lle chamaban Pepiño que andaba asubiando polas corredoiras, gustaballe comer cereixas, atopar niños de paxaros, ir coas vacas... andar dacabalo, ir tornar a auga, facer gaitas co alcacén, asubios de amneneiro...o que non lle gustaba nada nada era ir cos meirandes a coller o caruncho que tiña o centeo.
Unha aperta

mad -

Carallo, se me olvidaba...
Y a decirte que entre el puto calor y la queimada no sé cual puede ser el irresponsable que te hizo medrar.

mad -

Venía a que me explicases eso de "bikos avalados por la experiencia", a dejarte unos sin aval y a confirmarte que serás el primero en recibir el archivo (el precio lo discutiremos más adelante)

roci -

eso que dis ti pasa moitas veces, pero agora tes a oportunidade para facelo,pasadeo ben todos xuntos con gloria e marcos, apertas