¡ai, perdoa, é que ás veces escribo e esquezo de identificarme. son beatriz.
Paco Penas -
Despois duns días de moito paracetamol e acido ascórbico xa volvemos con ganas de máis churrasco...Tamén hai que confesar que as gripes aos cuarenta xa duran máis de 48 horas...malos síntomas.
Peke, xa che botábamos de menos...pikiños. Gloria, a ver cuando te animas a venir a Canarias. A mi personalmente me gustaría ir a Menorca, a comer a un restaurante donde trabajan un fotógrafo y un bohemio gallego...no sé como se comerá pero me iba a pasar genial...bicos.
Amigo-a anónimo-a, ¿Canto tempo fai que non xogamos a pita cega?:-)
Anónimo -
ía preguntarche que illa era a que se miraba, pero xa me contestaches ao dicir que era a gomera (por certo, teño ganas de ir alí, a ver cando podo). o mar é inconfundiblemente de aquí, pero non atinaba co que devolvía o horizonte. a foto é preciosa. de soidades mellor non falar.... bicos!!!
Gloria -
Escuchar las olas... hay algo mejor?. Yo ya tengo los billetes para pasar la semana santa en Menorca.. 10 dias!!... y es uno de mis objetivos, escuchar en soledad el sonido del mar. Y hacer fotos, claro, jeje..
Por fin puiden entrar. Non sei que pasaba que non daba entrado desde hai unha morea de tempo. As fotos, coma sempre, unha delicia. Bicos.
Paco Penas -
Ninsesabe, canta razón tes en canto a vontade dos políticos. A terra que se ve é a illa da Gomera.
Sergio, fotografiar los sentimientos no es fácil...jaja Yo una vez le pregunté a un amigo que le decía aquella foto que le enseñaba y me contestó " me transmite mucha paz" ¿como que paz? le dije todo sorprendido y me respondio: sí, mucha paz porque no me dice nada. ¡vivir para aprender!
Paideleo, moitas veces agradécese estar sós pero como ti sabes hai moita xente que non ten outras alternativas. Esa é a soedade que mata.
Rifenha, eu tamén son dos que penso que non hai pior soedade ca soedade acompañada :-)
Moi boa Pepiño. Tremenda fraseciña, mesmo seca a boca o lela...
A soidade é preciosa para fotografar e é unha cualidade que só temos os adultos de cando en vez. Soidade si, pero con moderación. A foto de premio, coma sempre.
Sergio -
Me encantan las fotos de soledad, un poco menos los políticos. Hoy me llevé al Manolo a coger esparragos y puede que lo veas en mi blog en breve!!
Se o político é honesto, que aljún hai, e quere, de verdade, transformar o mundo, penso eu que a súa soedade aínde debe ser máis dolorosa que a dun poeta. Vese terra para o outro lado, mesmo parece unha ría galega...
12 comentarios
Paco Penas -
Anónimo -
Paco Penas -
Peke, xa che botábamos de menos...pikiños.
Gloria, a ver cuando te animas a venir a Canarias. A mi personalmente me gustaría ir a Menorca, a comer a un restaurante donde trabajan un fotógrafo y un bohemio gallego...no sé como se comerá pero me iba a pasar genial...bicos.
Amigo-a anónimo-a, ¿Canto tempo fai que non xogamos a pita cega?:-)
Anónimo -
a foto é preciosa.
de soidades mellor non falar....
bicos!!!
Gloria -
Un bico.
peke -
Paco Penas -
Sergio, fotografiar los sentimientos no es fácil...jaja
Yo una vez le pregunté a un amigo que le decía aquella foto que le enseñaba y me contestó " me transmite mucha paz" ¿como que paz? le dije todo sorprendido y me respondio: sí, mucha paz porque no me dice nada.
¡vivir para aprender!
Paideleo, moitas veces agradécese estar sós pero como ti sabes hai moita xente que non ten outras alternativas. Esa é a soedade que mata.
Rifenha, eu tamén son dos que penso que non hai pior soedade ca soedade acompañada :-)
Moi boa Pepiño. Tremenda fraseciña, mesmo seca a boca o lela...
pepe penas -
rifenha -
Mas, ao tempo, é bom não se sentir só.
Ficar só é umha benção.
Sentir-se só a dor mais profunda.
Digo eu...Ou não?
paideleo -
Soidade si, pero con moderación.
A foto de premio, coma sempre.
Sergio -
Ninsesabe -
Vese terra para o outro lado, mesmo parece unha ría galega...