Por certo, cando cheguei a Crespa, aparquei o coche e metinme carballeira adentro ata atoparme con alguén que estaba dentro dun coche no medio da carballeira. Era un tío e miroume através do cristal con cara de poucos amigo, coido que estaba durmindo ou algo así. O corpo estremeceu e fuxín decontado, pola cabeza pasáronme unha chea de cousas que escoito cada día nos telexornais :-) Tomaremos o café, perde coidado. Bicos.
Cando nunha desas mañás chegues de novo a Catasós, se a néboa te deixa ver, só tes que camiñar ata a xunta dos ríos, cruzar ao outro lado e xa estás en Cristimil. Xa postos, un cafeíño de pota na taberna para tirar o frío dos osos.
2 comentarios
Paco Penas -
Tomaremos o café, perde coidado.
Bicos.
caladinha -