O meu corpiño...

Cando alguén, postulado en certas crenzas relixiosas, atina a autodenominarse crente non quere dicir que os outros non o sexamos nen creamos en nada. Nun estado laico non podemos ser menos que tolerantes e respectuosos con todo aquelo que se move ao noso arredor. Por todo iso, gustaríame deixar claro que apesares da frivolidade coa que tratei este tema do santuario do Corpiño quero ser moi respectuoso cos devotos do santuario..

No meu caso, pásame o mesmo que co plan de xubilación, como non o teño claro, prefiro telo conxelado :-)

Aclarado este tema e despois de traballar hoxe catorce horas sen recreo mesmo estou pensando en facerme beato, pero do santo Job :-)

Un bicos, meus.

 

4 comentarios

[Paco Penas - 28 de agosto de 2008 - 18:57]

eMi, Gracias, pero le falta tu poesia :-)

[eMi - 27 de agosto de 2008 - 21:11]

Desde luego este blog no tiene desperdicio.

[Paco Penas - 25 de agosto de 2008 - 11:15]

Home, eu son dos que pensa que nestas cousas, canto menos se profundizas máis se sabe :-)
En canto ao plan de pensións, hoxe mesmo.
Unha aperta.

[Chousa da Alcandra - 24 de agosto de 2008 - 13:58]

Pois eu non te vin frívolo.
Ti ben sabes que ás veces a frivolidade radica moito máis en quen a imaxina...
(E actívame ese plan de pensións ho; que despois xa verás o ben que che presta percibilo ;-)