Blogia
DoRViSou

OREMUS...
Tokaji Aszú 6 Puttonyos

- Ecce Home

DSC01592

ZooM

Nesta visita a un tempLo lembramos con encanto aquela sorpresa que nos levamos na Ribeira Sacra. Coido que foi no monasterio de  Santa Cristina de Ribas do Sil, en plena natureza de castaños e carballos.  Entramos e deixándonos levar polas sensacións de sosego que nos transmitía aquel remanso de paz,  encaramos sen perder detalle ata o altar maior, e de súpeto unhas notas celestiales de flauta  sonaron como se fosen os propios anxos de pedra  que nos recibían con certa pleitesía.

Pasiño a pasiño, aínda sorprendidos, fomos achegándonos ao fondo e cal non sería a nosa sorpresa, ao atopar alí nun recuncho un mozo tocando con maestría e á espera da nosa xenerosidade divina.

Gústanme estes espazos, para reflexionar, para sentir...ou mesmo para tomar o fresco.

DSC01601

ZooM

7 comentarios

Cheap Coach Handbags -

I think I will become a great follower.Just want to say your story is striking. The clarity in your post is simply striking and i can take for granted you are an expert on this subject.

Chousa da Alcandra -

Cando me chamas "Sr Chousa" miro detrás de min, por se hai alguén agochado tra-la miña caluga...

Paco Penas -

As fotos poden chegar a eso, Barreira. E ata recender, só temos que creelo, jaja

Carlos, a vida está chea de guións, uns para dramas e outros para reir.
Un bico para todos.

Carlos Sousa -

Xa me imaxino o medio canguelo que tivestes que coller. E que iso de entra nunha igrexa vacía, fresquiña, relaxante... e de repente esa musiquilla... Un bo guión para una peli de terror.

Moi bo, e as fotos tamén.

Unha aperta

Barreira -

AS fotos son moi boas. Transmiten a paz que se respira no situ.
Saudos

Paco Penas -

Sr. Chousa, as opinións dos amigos non me cabrean, só me axudan a facer mellor as cousas.
En canto a súa sorpresa pola ausenza de erros ortográficos, direille que foi todo froito da casualidade :-)
Para min sería moito máis doado adicarlle o meu tempo ao photoblog, onde con poñerlle título as fotos xa teño, e non acompañar as fotos con textos. Pero, aquí está a cuestión, con este notable exercício practico e aprendo as artes do oficio. Vostede, listo como un cuco, que nunca aniña, sempre pon o ovo no niño doutro e é o outro o que o cría,(isto non ven a conto de nada, jeje) xa sabe da cultura que pode ter o taberneiro, que pouco máis fai que tocar de oido.
Esperando poder contarlle máis este verán preto de Antas.
Unha aperta das de verdade

Chousa da Alcandra -

Se che digo que estás mellorando moito na fotografía, igual te me cabreas pensando que as que poñías antes non me gustaban; así que comentarei somente o texto:
Nin unha falta de ortografía, oes!!