Blogia
DoRViSou

DiáSPoRa GaLeGa

<center>DiáSPoRa GaLeGa</center>
...Quiero a mis padres, pero a veces, cuando voy somnolienta en el autobús escolar, sueño que no se detiene, que crecemos en edad por el camino, hasta llevarnos a Suiza, Londres, Barcelona o Canarias. Tengo una prima en Barcelona que ya es peluquera. Me gustaría parecerme a ella, Yo que soy tímida, envidio mucho su desparpajo. En verano, en un baile, un chico le dijo: "Tienes unos ojos muy lindos". Y ella le contestó: "Tú lo que quieres es echarme un polvo, ¿verdad?. Lo dejó pasmado.
(Texto recollido en, Galicia-Galicia de Manolo Rivas)
A todas esas "murallas" galegas cultas e rexas que se foron ou non,un bon día, polo mundo adiante."

15 comentarios

dorvisou -

Graciñas por esos bicos con mel. Di a minha compañeira que tamén vos diga que son un pouquiño cabrón, e penso eu: ¿ten eso algo de malo?.
Moito dozura empalaga e ademais se eres moi bon con todo o mundo poden tomarche até por tonto.
A verdade é que os cuarenta estánme prestando moito. Por un lado o sosego, a experiencia e polo outro a familia e os amigos. Quizais me falte mollarme máis a miúdo, sentila choiva bater na minha cara e os pés empapados mais polo outro lado teño o azuie do ceu e do mar máis intenso e unhas longas prais para camiñar ou bañarme todo o ano.
E nunca estamos a gustiño, carallo!!!

dorvisou -

...decirme en que sitio e a que hora. Agora vou a cear cos meus nenos, despois haberá máis que palabras, bicos. ¿enténdese ou non?

muralla -

Seguro, Peke, que llo dixeron muitas veces que é un encanto, porque ten que ser un conquistador nato. ¿ ou non?
Unha aperta dunha conquistada. Carmiña

peke -

Dubido moito que nunca che dixesen "es un encanto". A risco de ser pouco orixinal dígocho eu: Es un encanto, Paco Penas.
E por riba consegues facer cunha foto unha alegoría completa. ¿Onde radica esa maxia? ¿Es un elixido dos deuses? Xa me explicarás...

muralla -

¡Ay meu neno, que me farás chorar...!
Cando marchei tiña muitas ganas, Lugo afogábame, e Barcelona deume a libertade...
pero canto chorei, e canto choro ainda cando o final do verán deixo a terrriña...
Bicos. Carmiña