ouToNo ou NoN ToNo

Xa chegou o Outono. É incrible, dixo ela. Podo velo como si estivese dentro.
-Estás dentro, estás no Outono, dixo el. Pero sabía que non o escoitaba.
Ela só oía o estralo das follas secas baixo os pés. Notaba nas meixelas un vento ebrio de viño verde. O fume dun magosto imposible penetraba nos seus ollos. Unha fonte cantigaba á vella maneira das fontes
-Esta é a historia, esta é a minha historia
¿Va que é incrible?, dixo el.
Si, dixo ela. Incrible.
¡Pero, se estás chorando, dixo el sorprendido. ¿Por qué choras?
por nada, dixo ela. E abrazouse a el coas mans xeadas.
( Manolo Rivas arroutando non sei onde)

4 comentarios

[dorvisou - 01 de diciembre de 2004 - 04:02]

Si peke, son dixitais

[dorvisou - 01 de diciembre de 2004 - 03:49]

Caladinha, Non serás ti desas que como decía Alfonsiña
"Soñe un amor como jamas pudiera soñar nadie
y pasaba el Invierno y no venía
y pasaba también la Primavera
y el Verano de nuevo persistía
y el Otoño me hallaba con mi espera...

[peke - 30 de noviembre de 2004 - 19:00]

Supoño que, mentres non digas o contrario, seguimos con fotos dixitais, ¿non? :)

[caladinha - 30 de noviembre de 2004 - 10:00]

E as bágoas serían de verdade ou tamén virtuais?