Blogia
DoRViSou

LaBiRiNToS Da ViDa

- Ecce Home
<center>LaBiRiNToS Da ViDa</center>
Ireime de vosoutros, algún día,
e deixareivos os meus medos
e os meus soños..."
("Derradeiro Adeus", M.MONTERO VILLAR)

Nos meus tempos adolescentes, influenciado por algunha flor do mal, cheguei a escribir uns desordenados versos que, máis ou menos, dicían:

Un coitelo acaricia as minhas veas,
un temblor percorre o meu corpo,
escachando vellas feridas
e inundandome de sangue...

Agora, nestes días de inxente tristura,
ben podera escribir algunha elexía porque motivos teño dabondo anque non sexa tempo de poesía. O meu pai, ese home, terceiro pola esquerda, que aparece na foto na compaña dos irmaos, suicidouse o luns pasado cortándose con un coitelo as veas da man e da gorxa, asulagando de sangue e bágoas a chaira das nosas vidas e convertindo o noso presente nun aterrador laio, onde só hai un tempo baldeiro, feito de silenzos e preguntas sen respostas.
Hoxe, esnaquizado pola dor da perda e a tortura síquica dos feitos, só loito na procura dunha maior doses de serenidade e reflexión.
Bicos e apertas.
"

15 comentarios

entre o lusco o fusco -

Paquiño, acabo de descuvrir a foto, e ainda que sa te vin dende esa, quero facerche chegar o meu agarimo,sabes canto te quero e que estou aqui, pensa que os que se van nunca nos deisan, as razons da vida resultan incomprensibles as veces. un biquiño e animo,recorda que hai que seguir.biquiños e apertas.......

dorvisou -

Gracias amigo Anxo. Eu tamén che quero moito.

angope -

Paco, paquiño, acabo de descubrir esta foto, e non che podo dicir o que sinto. O único animo de un galego nos madriles.

dorvisou -

Xaquín, unha aperta moi grande. Cando teña un momento enviareiche un correo.

Xaquin -

Nestes dias tan escuros so me keda dicir ke ese sanque vertido só sexa para a sua paz e trankilidade;ke Deus desexaba para el,e k dentro do malo sempre hay algo bonito k recordar, un sentimento, un momento,por iso xe mando dende aqui un sentido abrazo e un pesame que a pesar de ser unha palabra leva consigo todo os ánimos dun rubiño k kere coma un irman o teu fillo e ke recorda con cariño aquelas fotos k nos facias naqueles inocentes entroidos. Un abrazo moi grande e bikiños para toda a familia.

dorvisou -

Gracias, gracias a todos.
Non podería ser doutro xeito, todo o cariño que estou a recibir dos meus é o mellor bálsamo contra o sofremento e o desánimo.

xesus -

Síntoo, Ánimo! E segue escribindo. Apertas
xx

mad -

Joder, me he quedado helada... Lo siento infinito, de verdad que sí...
Moitos, moitos, moitos beixos e moita forza

muralla -

¡Dios mío! Acabo de quedarme de piedra. No sabes cuanto lo siento. Sólo puedo decir eso. Mi pensamiento está y estará contigo y los tuyos.
Si desde aquí puedo ayudarte en algo sólo dímelo.
Rezaré por él y por ti.
Un abrazo fuerte y bicos.
Carmiña.

dorvisou -

Cando teña un pouco de acougo contareiche algunha cousa. Hoxe volvín o traballo e pouco a pouco teño que ser eu mesmo.
Moitas gracias pola tua amistade.Eres un encanto. Gracias.

peke -

Volvo pasar por aquí un bastante preocupada. Os meus correos andan un chisco tolos e non podo acceder a algúns. Se me necesitas -supoño que non, que xa tes amigos reais abondo, pero por se acaso- o ucasi (arroba telefonicapuntonet) de momento non falla. Gustaríame axudarte de algún modo, malia sabelo imposible.

peke -

Jo, Paco, acabo de quedar estantía. Síntoo de verdade. Non sei que se pode dicir nestes casos porque as palabras non abondan. Estou aquí para o que queiras; xa o sabes.

dorvisou -

Manoliño, moitas gracias. Seino ben, ese cariño que recibimos non ten prezo.

Pepiño, nestes días longos a minha mirada perdíase no coto da Us, en Ribó...e no ceu.
Eu tampouco teño palabras. Agora toca levantarse e asumilo, intentar ser positivos e superar moitos sinsentidos.

pepe penas -

Paco:non podo dicir nada..aqui tes un amigo para o que che faga falta.
Unha aperta

Manuel -

PACO, SABES QUE OS QUE TE QUEREMOS A TI E ÓS TEUS, SEMPRE ESTAREMOS CONVOSCO.
2005.03.11 15:11 email: manuel.alejandro.martinez.rendo (arroba) sergas.es