Galiza Calidade

o PaíS DoS eNCoRoS

Fai uns anos a nosa señora de Fenosa andaba a reclamar unha concesión do ano 1962 na que parece ser, se lle otorgaban tódolos dereitos a facer da cunca do rio Ulla, aquelo que lle viñera en gana. Agora leo que van perpetrar, nunca mellor dito, unha morea de encoros no meu férti e fermoso val. Leo tamén que uns cuantos alcaldes están a favor deste estroupicio, un deles é Xesús Otero, alcalde Vila de Cruces, que como todos os alcaldes do PP están a inteira disposición dos intereses criados. Non lles vale a experiencia do encoro de Portodemouros, da loita que manteñen dende fai catro anos os veciños das parroquias de Loño, Begonde e Santiso con Fenosa e a empresa encargada de dar servizo de barcaza dun cabo do pantano o outro lado. Moitos veciños teñen que recorrer unha distancia de 25 kms cos seus tractores con remolque para ir traballar as leiras que lle quedan do outro lado por negarse a empresa concesionaria da barcaza a subir a ela cousa que exceda as cinco toneladas, cando a asociación de veciños implicados aporta documentos onde a empresa que se faga cargo do transporte terá que dar cabida a 15 toneladas de peso, ter capacidade para xirar un carro de vacas e asentos para doce persoas.
O gracioso de todo esto é a tomadura de pelo de Fenosa cando lles conta que a medida da tonelaxe é a medida de MOORSON, que é menos que a métrica, mais os veciños din que esta é unha medida de volumen e non de peso.
Bueno, pois en fin, que teremos que seguir aturando estas néboas, que tan bonitas parecen nas fotografías e tan perxudiciales na realidade para a agricultura da zona e tamén para a visibilidade do maior aeroporto dunha Galiza sometida i entregada a interese alleos.

MaRiSCoS De LaLíN

Álvaro Cunqueiro no prólogo do libro de cociña galega, que escribeu na compaña de Araceli Filgueira, cóntanos que "as xentes de imaxinación son, cáseque sempre, as que comen millor, quizaves porque como decía o conde de Clemont-Tonnerre asocian a súa sustancia terrea ao lugar de onde son, e perciben entón deica as súas frebas o lazo que os xungue á terra que os soporta; sinten a segreda esencia das cousas incorporarse á súa, e así comulgan coa súa terra nun festín de amor"
E a verdade é que, os galegos que vivimos fóra da terra, cando temos a oportunidade de darnos un pequeno homenaxe e disfrutar do encanto dunhas nécoras, duns percebes, dun polbo á feira, dun godello, dun café de pota con pingas e dunha boa compaña, moito nos reconforta os ósos e a alma.
Os chourizos e o lacón deixámolo para outro día.

HOME MADE

¿Morriña?, ¿Quen? ¿eu?...

MÚSECA EN DORVISOUfoto propiedade de Pepe Penas

Me lleve
una gran alegria cuando el teclear en Google
la palabra Penas me aparecio Dorvisou. Siento que di
un gran paso en el tiempo.Acababa de llegar del
Archivo Historico Provincial de Pontevedra, donde
estuve investigando en el Catastro de Ensenada la
parroquia de San Tome de Insua ( año 1753 )...
Digo lo del paso del tiempo, porque ver Dorvisou en el año 1753 y a
continuacion en Internet,parece que impresiona ¿no?
Lo dicho..

E aquí encontrei, que duda cabe, un novo amigo.
Gracias Pepe Penas, por esas fotos maravillosas que estás a enviarme.

FEIRA DO GALO DE CURRAL

E logo, ¿Canto pides polos galos?
- Sonche vinte euros os catro..
Ti toleaches ou que?
-Se queres lévalos, e se non deixa-os
¡Oi que carallo! ¡Seique non mexaches hoxe, ho!
-Fóra, fóra de aquí. Que xa cheiras.
¿Eh? a modiño lercha, que che van saltalos dentes.
Veña, vinte euros polos tres e de regalo u outro.
-Está ben, está ben...léva-os e oxala che morran polo
camiño.
Mira que estás rara desde que non che baixa a regra?
-¡Oi que carallo,machiño! aínda me ás de querer foder na
feira
¡ Non ho!
-pois daquela vae rascalo carallo a outro lado ¿si?

GALIZA CALIDADE

CON DENOMINACIÓN DE ORIXE
TETILLA Conhecido tamén polo nome de teta, co que garda un gran parecido, queixo suave, cremoso e uniforme...
SAN SIMÓN Queixo peculiar, máis graxo, afumado e dunha curación de dous a tres meses. Tamén parece estar inspirado nunhas tetas de mulher anque doutras medidas...
ULLOA-ARZUA queixo das nabizas ao que había que envolverlle un pano darredor para que non se esparramase. Tamén ten unhas connotacións eróticas pronuncidas...ou non?, a non ser que alguén se lle ocurra falar da fugacidade do tempo.

PD- Nada, e que estou a probar os enlaces...