Despois de camiñar duas horas até o puertito de Adeje senteime ao pé da minha sombra, non había ningunha outra. Sentíame extraño, fora de min, non entendía nada. Só me deixaba levar por aquelas vagas sensacións e lembrando a Manuel María cheguei a conclusión de que a paisaxe non era fermosa porque os meus ollos non atopaban o lecer nela.
Gracias Pepe. A minha páxina sérveme de terápia contra o estrés de cada día. E, non cabe duda, tamén para coñecer xente como ti. Ao principio asusteime da calidade e bon facer da xente. Xente que escribe e pensa cos cinco sentidos e da que estou sempre disposto a aprender algo novo cada día. Agora xa acentuo algunhas palabras anque só sexa as esdruxulas...jeje
Meus parabéns pola páxina toda.En Dorvisou hai de todo, músicos, bailadores, fotografos.. si sigo coa páxina xa contarei o que había alá polo ano mil setecentos cincoenta e catro na parroquia de Santo Tomé Daynsua. Un saúdo
2 comentarios
Anónimo -
A minha páxina sérveme de terápia contra o estrés de cada día. E, non cabe duda, tamén para coñecer xente como ti.
Ao principio asusteime da calidade e bon facer da xente. Xente que escribe e pensa cos cinco sentidos e da que estou sempre disposto a aprender algo novo cada día. Agora xa acentuo algunhas palabras anque só sexa as esdruxulas...jeje
pepe penas -
Un saúdo